Eindelijk weer, de Ambleve!

Donderdag, een van de heftigste stormen van de afgelopen jaren, de Ardense badkuip loopt over. Mijn backup op het werk is er niet die vrijdag, dus ik kan niet met Bruno en companen de Ardennen in en moet kwispelend wachten tot het weekeinde. Dus gaan we met een paar man pas op zaterdag richting de hoge venen. Hopend op een aanvaardbaar waterpeil.

We (Coen, Mayke, Saskia en ik) treffen Mark bij Knuvelkes (of wat daarvan over is) bij de belgische grens en geven gas richting de Hoge Venen. Als het nog een beetje gaat storten kunnen we de Boven Hoegne nog net varen of anders de Eau Rouge of zo.

Boven Hoegne duidelijk te laag, circa 60 cm

Het circuit van Francorchamps, de Eau Rouge onder het circuit kon wel, maar niet echt hoog, dus laat maar zitten.

100 meter na de instap op de in Amel, direct het bovengevoel even testen

Hoezo buiten zijn oevers...

We doorkruisen diverse meren

Eindelijk, onze eerste speelgolf onder de brug vlak voor het bos.

In het bos hoog water, precies binnen de oevers, dus snel met veel speelgoven

Hier zou je heel eenvoudig een slalomparcours op kunnen hangen

Het bos dendert enorm door, een super traject om je uit te leven op knallende keerwaters, lastige boom-passages en mooie surfgolven.

En uiteraard weer de onvermeidelijke boom passages

Surfen

En na bijna 5 uur varen het eindpunt net achter Ligneuville, bij het voetbalveld

 

Zondag, de Boven Rur

Arne

Mayke

Coen, Arne, Saskia

Coen

Favoritentoter

Arne

Arnold

Bert zijn ervaringen dit weekeinde

Inderdaad moeilijk af te spreken, maar dat komt zo als je van die eigenwijze kajakkers hebt die geen vinger toegeven en enkel de beek willen varen met de beste waterstand en die ze nog niet gedaan hebben. Ik heb heel wat rondgebeld en uiteindelijk via via 2x bij Guy Dachelet en co terecht gekomen, was lang geleden. Na de teleurstellende berichtjes uit de Venen van Menno, hoegne te laag, eau rouge te laag, ben ik zaterdag op de Rur beland. Echt te gek, 80 cm op de internet peilschaal, normale waterstand, veel onnozel gedaan met de speelbootjes, cartwheels, surfkes, onmogelijk kleine stopkes pakken in de snelle en verblokte passages. Heel tof, gespeeld als een kind. (Die duitsers hadden al ongelooflijk veel bomen opgekuist na de storm, bomen die over de baan lagen maar ik denk zelfs van de Rur. De Rur was proper, ik zag slechts 1 boom omgewaaid in 't water en lag dan nog op de zijkant en blokeerde slechts de helft van de rur. Geen probleem.) Voor zondag terug veel rondgebeld, aangezien de regen uitbleef op een buitje na, besliste ik toch richting Ardennen te gaan. Een gok, uiteindelijk 's morgens toch veel volk gevonden aan de Manise... We waren toch met nen man of 10, rijden naar de Maas, kleden ons aan, alles kajaks voor de navette geladen en net voor we oprijden stoppen er Franse kajakkers met de wagen ons zeggend dat het van 't weekend verboden is om de Manise te varen of in het bos te gaan. Het is het laatste weekend van de jacht en ze hebben dus alle gebieden open gezet om nog eens alles te geven. Bij alles geven maakt hij een beweging met de hand, alsof hij een pintje heft. Een deel van de groep wou gewoon zich van niets gebaren en varen, we zagen geen plakaatjes van jacht of jagers, maar een ander deel zag het toch zo niet zitten om tussen zatte jagers te varen. Dus zijn we maar voor de 3e of 4e keer dit seizoen de Hulle gaan varen bij een hele mooie waterstand, gevolgd door de Vresse met nog een mooiere waterstand. De Hulle was wel redelijk gevaarlijk na de storm. We hebben een 4-tal bomen gedragen. Eenmaal zat er iemand onder een dunne boom maar wel echt gevaarlijk. Juist achter een klein bochtje, niet te zien, je kon er makkelijk over maar hij helde op uit het water, hoe meer stroomafwaarts hoe hoger, slechts 3m reactie tijd. Corentin, het slachtoffer gleed op de boom, en raakte verstikt met de neus vande boot in struikgewas. Volle stroming van Helle in z'n rug. Ik kon hem omhoog trekken, hoofd boven water, claude carré kon de boom opheffen, uiteindelijk spoelde hij eronder door en eskiomoteerde. Snel voorbij maar toch van die situaties die je liever niet hebt, en 's avonds aan terug denkt, shit, iets van niets en kon toch wel echt verkeerd gegaan zijn. Nadien nog de Vresse afgeknald, leuke waterstand, liever ietske meer gespeeld, maar 't was een ploeg die nogal doorvaarde, de Piet Coussens en mannen van Mol. We konden onder de beton brug, goed bukken. Eén kerel van Mol was na de start gestopt, was bang dat we niet onder het betonnen brugje gingen kunnen. Ze hebben daar ooit eens een noodstop moeten doen toen het water tegen de brug stond en blijkbaar hebben ze daar trauma's :-) aan overgehouden. Ge zit daar tussen wat muurtjes zonder keerwaters, niet echt lekker naar 't schijnt. Maar dat vertelde hij ons pas achteraf... Vlot doorgevaren dus, één keer zijn we toch gestopt, de Frank van Mol had een gat in zijnen boot, waar ge bijna uw vuist kon door steken. Hij zei dat hij een steen geraakt had, maar volgens de anderen moet dat zeker een ijzeren staaf geweest zijn. Het was ergens halverwege, op een gewoon snel stuk tussen de weide en struiken. Eénmaal in Vresse was het water al gezakt tot onder de nooddam, we zijn aan de andere kant van de Semois uitgestapt om niet over nooddam te kruipen. Leuke afdaling. Zalig weekendje hoor! Bye Bert