Dag 2: Zondag 9 maart, de Ambleve
Na een lekkere lange nacht in ons damesverblijf heb ik van een minder koude douche kunnen genieten dan de mensen die dit zaterdagmiddag probeerden. Rien ging als goede organisator vers brood halen bij de bakker, maar hij bleef wel erg lang lang weg. Helaas blijken ze in de Ardennen niet alleen caravans te hebben die ouder zijn dan ik, maar ze vinden het ook niet nodig om een pinautomaat bij de bakker te hebben, ook al is de dichtstbijzijnde automaat 8 km verderop. Dat verklaarde een hoop. Ondertussen hadden wij de tijd om de spannende kaasjes te proeven die gisteren samen met het bier gekocht waren. Ze liepen nog net niet weg en een van de twee bleek uiteindelijk best ok te zijn qua smaak.
De discussie over waar te varen eindigde in Plan A t/m D afhankelijk van de waterstand.
Plan A: De Salm: Na een dagje ingevaren te hebben zagen Sanne en ik dit nu wel zitten, maar dan moest er wel genoeg water staan.
Plan B: De Ambleve vanaf de samenvloeiing met de Warche
Plan C: De Ambleve vanaf Co.
Plan D: de Waal
Dit kon dus een lange tocht worden voordat we ergens in zouden stappen. De verhalen over een dagtochtje langs Hohenlimburg en de Erft en weer terug naar Nijmegen zonder instappen kwamen weer langs. Op naar de Salm. Die stond dus echt te laag. Boy wist nog wel dat het instappunt van de Ambleve niet makkelijk te vinden was, maar met een kaart van Cees F wisten we de Garmin van Cees V te programmeren. Helaas kan je bij dat instappunt bij de juiste coordinaten nog op de verkeerde plek zitten en dat lukte ons ook. Midden op de snelweg hadden we onze bestemming bereikt. Het instappunt lag een paar honderd meter lager onder deze brug. Boy ging dus na de afslag van de snelweg maar voor en wist ons met zijn geheugen naar het echte instappunt te loodsen. Verdekt opgesteld achter een muur aan snoeiafval stond inderdaad het bord dat dit een officieel instappunt was en het stel die zich hier ophield waren geen wandelaars die een rustig plekje zochten om hun behoefte te doen, maar Nederlandse kajakkers die met 1 auto en 2 fietsen het omrijden verzorgden.
De "stroomversnelling" bij de instap was volgens Boy het meeste spectaculaire van de hele tocht. Deze stelde niet veel voor, maar we hadden ook geen zin om nog verder te rijden en het stuk vanaf Co schijnt nog saaier te zijn. Daar hadden we massa's kajakkers gezien die met dit mooie weer ook van het water wilden genieten. Omkleden en omrijden dus.
Cees V maakte van de gelegenheid gebruik om met zijn oude open kano van de stroomversnelling te varen. Hij liet ons zien hoe de mensen in Noord Amerika zo'n stroomversnelling achteruit peddelend nemen om de snelheid laag te houden zodat je meer tijd hebt voor het manoeuvreren. Dat ging heel netjes en Sanne en ik wisten het daarna nog te reproduceren ook.
De rest van de tocht was het water zoeken en vooral heel goed het water lezen zodat alle signalen die duidden op ondiepe stukken gezien zouden worden. Hier hadden Sanne en ik op dit "saaie" stuk toch echt al onze concentratie en stuurmanskunst voor nodig. Ik vond het dus erg fijn om weer beginner te zijn. Cees V en Boy hadden duidelijk meer overwicht op de rivier en waren zich stierlijk aan het vervelend, maar gelukkig was het mooi weer.
De pauze was volgens Sanne de warmste die ze ooit had meegemaakt tijdens een kanotocht. Jammer dat we onze bikini's niet aan hadden dus. Daarna zijn Cees V en ik van boot/plek gewisseld en was ik dus nog meer beginner. Stromend water in een C1... Dit niveau was prima om te beginnen en smaakte naar meer. Jammer dat ik niet gewoon slapende voeten kreeg, maar echt met een zere knie uitstapte.
Ontbloote bovenlijven en blote voeten bij de uitstap. Wat is het toch genieten in de eerste voorjaarszon! Daarna was het weer tijd om naar het clubhuis te rijden. Fijn dat we besloten hadden het weekend door te laten gaan.
Anke
