Na een heerlijk lange nacht wordt ik wakker van het gestommel van Nyke die al bijna aangekleed is. Daarna komt Nonja binnen die al druk in de weer is om alle spullen uit alle huisjes te verzamelen om zoveel mogelijk koffie te zetten. We ontbijten in de buitenlucht aan een grote tafel. Dat past een stuk beter dan binnen in het huisje en het is er warm genoeg voor.
Inpakken en wegwezen.
Bij de slalombaan aangekomen krijgen we eerst EHBO-les. Ik vind het erg goed opgezet en hoor achteraf dat ze dat pas op zaterdag middag zo bedacht hebben. We worden in 3 groepjes verdeeld (raftdames en nog 2 groepjes) en rouleren langs de verschillende onderdelen. Nyke legt wat uit over onderkoeling en leert ons hoe je iemand goed inpakt tegen verder onderkoelen. We oefenen met dekens, maar die hebben we natuurlijk niet bij de hand als we aan het varen zijn.
Zorg voortaan bij koud weer allemaal voor een grote reddingszak, of een reddingsdeken, want om al die lichaamsdelen apart in te pakken heb je best veel materiaal nodig. Sanne laat ons oefenen hoe je een zwaluwstaartje knipt en hoe je iemand in de stabiele zijligging legt. Het nut van het zwaluwstaartje heeft zich afgelopen alpenweek in ieder geval bewezen. Met behulp van het white water safety and rescue boek en een hoop materiaal (peddels/zwemvesten/werplijnen etc.) mogen we zelf proberen om iets in elkaar te knutselen om iemand een kloof uit te helpen.
Ondertussen zijn Maarten met vrouw en oudste zoon ook al lekker aan het varen. Hij geeft les en probeert ondertussen te trainen voor het NK over 2 weken. Ook wat andere Nederlanders zijn al lekker poortjes aan het varen. Toch eerst maar even lunchen voordat we ons nat gaan maken in het water. Ondertussen bereiden Nyke en Cees een case voor, die gezien de activiteiten op het water maar niet in de stroming plaatsvinden.
Na het eten gaan de raftdames in sneltreinvaart wat dingen oefenen die wij op zaterdag al gedaan hebben en zijn er voor ons wat nieuwe oefeningen bedacht.
De eerste case is het uitstappen uit een boot nadat je bij een vervalletje wat te weinig (lees: helemaal niet) geboofd hebt. De boot staat op z'n voorpunt en het water valt denkbeeldig op je rug. We hebben allemaal mogen oefenen hoe je iemand ondersteund van bovenaf met een werplijn en hoe je jezelf met een peddel of kuiprand kan ondersteunen en hoe je vervolgens zelf uit de boot stapt.
De volgende case is een boot die in de wals vastzit en eruit gehaald moet worden. Een aangelijnde zwemmer gaat net niet zelf de wals in om de boot aan te lijnen, zodat beiden weer veilig naar de kant kunnen komen. Helaas ziet Nykes werplijn er na deze oefening niet meer helemaal gaaf uit....
Daarna oefenen met zwemmers en boten door de stroming naar de overkant te varen. Eindelijk mogen ook wij met bootjes het water op. Eenmaal in het water bedenk ik dat ik mijn autosleutel (met elektronica) nog los in de kraag van mijn anorak heb zitten en weet ik deze gelukkig nog droog aan de kant te krijgen. Eerst traverseer ik met Bram naar de overkant en terug. Dat valt nog niet mee. Ik heb natuurlijk ook niet bepaald veel wildwatergevaren na de Alpenweek. Daarna wisselen we om. Ik lig bij Bram op het achterdek en we gaan naar de overkant. Dat gaat nog wat minder goed en al zwemmend ga ik de wals door waar ik bij de vorige oefening aangelijnd en wel de boot uit heb gehaald. Gelukkig spoel ik zonder enig probleem de wals door. Weer een ervaring rijker.
Dit ondersteunt mijn theorie dat je beter een boot naar een persoon toe kan brengen als ze aan de andere kant van de rivier zijn uitgekomen, dan de persoon naar de boot. Daarna gaan we dus oefenen om een aangelijnde boot naar de overkant te varen. Met een lege boot is dit geen probleem, maar een slecht gehoosde boot gedraagd zich toch wat minder fijn. Heen lukt iedere keer goed, maar terug blijft lastig. Zo lastig dat die boot op een gegeven moment om gaat en mij met een schok ook omtrekt. Hmm, eerst maar een lusje trekken. Met het hoofd boven water bedenk ik dat de volgende stap toch moet zijn, dat ik me niet alleen van mijn eigen boot losmaak, maar ook van de aangelijnde boot. De quick release dus maar eens gebruiken. Die blijkt te werken en los van al mijn materiaal ga ik nogmaals de wals door. Maarten moet zijn training even laten voor wat het is en helpt mee om al het materiaal weer aan de kant te krijgen. Fijn om te weten dat in zo'n geval de quick release inderdaad werkt, maar ik had het toch ook wel ok gevonden om dit niet te hoeven testen.
De dag eindigde met een case waarbij we een groepje vaarders tegen kwamen met extreem veel pech. Op een koude dag kwam Patrick naar ons toegerend. Hij wist ons nog net te vertellen dat ze met z'n drieën aan het varen waren en dat er een in de wals was blijven plakken en de ander op een eilandje midden in de rivier gestrand was. Bram heeft zich om Patrick bekommerd, die onderkoeld begon te raken. Daarna zijn we eerst Cees uit de wals gaan redden. Marc zwom aangelijnd naar hem toe, want Cees lag er al zo lang in dat hij geen kans meer had om een werplijn te pakken. Hij wist echt niet wat onder of boven was. Sanne heeft hem verzorgd en heeft ondertussen de hulpdiensten gebeld. Daarna moest Nyke van het eilandje gered worden. Haar arm stond in een erg rare stand, dus daar was iets mee mis. Weer was Marc degene die er naartoe ging. Dit viel tegen. Van bovenaf haalde hij het eilandje twee keer net niet (en raakte Nyke ook nog een slinger kwijt). Van onderaf lukte het wel. Provisorisch werd Nyke's arm ondersteund en werd ze van het eilandje af gehaald. Daarna was het tijd om deze ingewikkelde en toch wel een beetje chaotisch verlopen case te evalueren.
Gelukkig was het een stuk warmer dan zondag en zonder grote bibberpartijen sloten we de dag bij de slalombaan af. Top locatie en top organisatie! We hebben weer veel nuttige dingen geoefend.
Nonja wist ons nog naar een leuk eettentje op de markt van Maaseik te lokken waar velen genoten hebben van het draadjesvlees. Al waren de porties net wat kleiner dan Nonja met haar raftteam de dag ervoor op de heenweg gekregen hadden.
Dank allemaal voor een geslaagd veiligheidsweekend! Volgende keer weer lekker met boot en al op het water, en hopelijk gaan we alles wat we geleerd hebben dan niet nodig hebben.
Anke
