Nu ook met een film van de Perlbach en de rur (link naar de film).
Het beginnersweekeinde in Januari 2012 begint op de Midden Rur.
Nadat mijn twee opties voor een slaapplaats in Nijmegen niet waren gelukt, besloot ik vrijdagavond af te reizen richting Nijmegen teneinde zaterdag op tijd te zijn voor vertrek.
Vanwege een ietwat uitgelopen planning stond ik uiteindelijk om 2:15u voor de loods. In het clubhuis sloeg ik mijn matje uit en kon ik nog even een paar uurtjes slaap pakken, voordat het grote vaaravontuur zou beginnen.
Nog maar nauwelijks mijn tanden gepoetst, komt Cees rond zevenen het clubhuis binnen.
De anderen (Jaivi, Anke, Nyke en Rien) volgden spoedig.
Aangekomen in Monschau zagen we dat er op het wasbord te weinig water stond. We besloten door te rijden.
Bij het instappunt troffen we Hans.
Op de Rur stond niet al teveel water, maar het was op zich een fijne stand om er weer een beetje in te komen.
Thomas op het Perlbach stuwtje
Cees op het Perlbach stuwtje
Anke op de molenstuw
Bij de eerste (kunstmatige) stuw moest ik een beetje rechts aanhouden. Dat lukte goed. Onderaan probeer ik nog een beetje te surfen en te traverseren.
Thomas op de molenstuw
Cees op de molenstuw
Thomas traverseert in de molenstuw
De topperkiller wordt verkend
Na de lunch volgt een tweede stuw; een mooie glijbaan onder de brug door. Ik kijk even hoe de anderen het voordoen en dan roetsj ik zelf het keerwater in het midden in.
Jaivi als fovorit
Rien in de favorieten rol (oeps, rol? weer deukje in het hoofd?)
Wanneer we verder varen maakt het stadje plaats voor woud.
De dennenbomen en soms half-vervallen landhuizen langs de kant geven een mooie sfeer.
En net wanneer ik denk: is dit alles? Ga ik om. Op een stom walsje dat eigenlijk helemaal geen partij zou moeten zijn voor mijn Salto.
Helaas bleek mijn warmwaterrol geen stand te houden.
Onder de troostrijke woorden van Hans en anderen hoos ik mijn boot en stap weer in. De camera draait en ik sta er weer mooi op. :P
Nog een laatste stuk varen en we bereiken het eindpunt. Het fijnste van kajakken is toch wel om weer met je droge spullen in een lekker warme bus te zitten.
In de jeugdherberg treffen we een Petit Nicolas-achtige sfeer aan. De kinderen van het kerkkamp zijn gearriveerd.
Nadat we onze bedden hebben opgemaakt vertrekken we voor een wandeling naar de kroeg (die ene van de peilschaal). In de verte zien we slot Monschau (dat deze keer gesloten was).
zijn betere moment ;?
Terug van het kroegbezoek wacht de pasta. Na het eten leren we elkaar beter kennen door het spelen van het “Ego-spel”. Iemand trekt een kaart met een situatie en de anderen moeten dan inschatten wat diegene in die situatie zou doen.
Na het spel ga ik naar bed en blijven de anderen nog voor een spelletje “Saboteur”.
Het was een mooie start van een nieuw vaarjaar.
Thomas
