Boven Rur 20051217
Vaarders: Coen, Saskia, Ton K., Bart, Cees F., Mark (HKC), Rick (HKC), Hans vd S., Menno
Vrijdagmiddag, het heeft flink geregend in Nederland maar de berichten voor Eifel en Ardennen zijn niet erg best geweest. Het geplande wildwater weekeinde hebben we dinsdag dan ook al afgezegd. Hoewel er wel wat regen verwacht wordt dalen de temperaturen tot onder nul waardoor er hooguit een pak sneeuw gaat vallen.
Mijn hoofd zit dus nog niet in de wildwaterstand als ik, na een tripje door de appie happie, voorzien van hertenbiefstuk en hazerug thuis aankom. Even de mail controleren en dan maar eens wat lekkere recepten voor het weekeinde gaan verzinnen.
Hé, een mailtje van Staay, er is water op de boven Rur, wat denk ik ervan? In Monschau blijkt er 45 mm water gevallen te zijn en de peilschaal is in twaalf uur tijd van 37 cm gestegen naar 87 cm.
Snel hert en haas opgeborgen, sms'jes en mail de deur uit en om 7 uur is alles rond, we gaan een dagje op en neer naar de Boven Rur. Sneeuwkettingen, creditcard en lenzenvloeistof mee voor als we insneeuwen want dat er sneeuw gaat vallen in de Eifel, dat is wel zeker.
Zaterdagochtend staan we om 11 uur op de parkeerplaats bij Reichenstein, Ton staat al op ons te wachten. De waterstand is al lang niet hoog meer, de 87 cm van vrijdagmiddag is 'snachts teruggezakt naar 60 cm en de peilschaal in Reichenstein staat op 35 cm. Veel lager moet het niet worden. Het uitzicht is echter schitterend. Alles is wit.
Voorlopig is het droog dus het omrijden gaat snel en net na 12 uur zitten we op de rivier. Je kunt merken dat de laatste wildwatertocht lang geleden is, iedereen zit met een gelukzalige grijns in zijn boot en probeert alle roestige spieren, slagen en reflexen uit.
Waar zit die Dufek ook alweer?
Uiteindelijk blijkt het met de waterstand best wel mee te vallen, af een toe een keitje in het keerwater is niet te ontwijken maar met een beetje stuurmanskunst wordt er slechts weinig plastic achtergelaten.
De uitzichten zijn schitterend, enig minpuntje is in het begin de temperatuur die nooit verder komt dan 0 graden. Pas na dik een half uur zijn mijn vingers warm genoeg om enigzins trefzeker de sluiter te bedienen. Zelfs het klitteband van mijn camerarasje is voor de verkleumde vingertoppen een bijna onneembaar slot geworden.
Saskia is dolblij met haar nieuwe schoenen met neopreen sokken. Eindelijk geen koude voeten. Dat scheelt weer in het humeur (-;)
De brug passage na een kilometer levert zoals gewoonlijk weer mooie beelden op. Deze keer lang niet ruig genoeg om een boot achterover te flippen maar enig correctiewerk is toch zichtbaar.
Alles wat we de afgelopen maanden tekort zijn gekomen wordt eruit gegooid. Ieder golfje, gaatje, walsje wordt uitgeprobeerd.
Cees Faber kwamen we pas tegen nadat we met opgeladen boten wegreden van het clubhuis. Hij mazzel, wij terug om zijn boot erbij te binden en dan opnieuw op pad.
Halverwege in het bos begint het serieus te sneeuwen, leuk voor de brildragers en slecht voor de foto's. We voelen ons helemaal thuis. Dit is een echte (R)oerdag voor de Batavier (e.a.).
Dan zijn we bij het wasbord. De stand is helaas te laag om hem te varen dus moeten we eruit. De Perlbach laten we deze keer links liggen omdat er een heel duidelijk lint met bord "Privat weg" hangt. En zo hoog staat de Perlbach nu ook weer niet.
Het traject door het dorp heeft goed water en er is zelfs ruimte voor een groepsfoto (-;)
En het uitzicht in Monschau is zoals altijd rond kerst fantastisch. Vakwerk huizen, een kerstmarkt en een ruine hoog boven de rivier op een witte heuvel.
De bezoekers van de kerstmarkt snappen er helemaal niets van. Ze lopen dik ingepakt te rillen door de straten van Monschau en dan komt er een serie gekken die overduidelijk plezier hebben als ze ijskoud water over zich heen krijgen.
De traditionele speelwalsjes in het dorp worden uitgenut totdat het zelfs voor een Batavier te koud wordt.
Dan wacht ons na het dorp nog de Favoriten töter die bij deze waterstand toch alweer een flink tempo maakt. Ik overweeg om tijdens te afdaling een foto te gaan maken maar zie er toch maar vanaf omdat ik de waterdichte afsluitringen nog niet helmaal vertrouw als er echt waterdruk op komt te staan.
En even later zijn we op het eindpunt. Het sneeuwt nu al stevig en na omkleden en opbinden haasten we ons naar Hotel zum Stern om bier, heisse choco, suppe en glühwein te testen. Ondertussen gaat het steeds harder sneeuwen.
Als we teruglopen naar de auto's zien we diverse automobilisten pogingen doen om zonder sneeuwkettingen het eerste hellinkje achter het dorp op te komen. Even later hebben we file en wordt er met man en macht gesjord en geduwd om de onfortuinlijken )of onwetenden zonder sneeuwkettingen veilig de heuvel op te krijgen.
Bovenaan staat opeens echter een onbemande hollandse auto die de doorgang blokkeert. De chauffeur heeft net boven de heuvel besloten dat hij er niet af wil, heeft de auto midden op de weg stil gezet, de droge spullen van zijn vaarmaten uit de auto gepakt, deze afgesloten en is te voet op weg gegaan naar het uitstappunt...
Een dik kwartier later komt hij terug. Gelukkig is die eikel een hollander dus Bart kan hem zonder spraakverwarring de waarheid zeggen.
Na een paar pogingen weten we het zeker, zonder sneeuwkettingen gaat dit niet lukken. Bij ons was het sneeuwkettingen alarm vrijdagavond al afgegaan dus iedereen heeft ze bij zich. Zo niet Steve die op zijn bus ook nog eens achterwiel aandrijving heeft. Het is een kansloze operatie en we schuiven de bus maar netjes aan de kant om anderen de ruimte te geven.
Ondertussen is er een pekelbak gevonden en is het gestopt met sneeuwen. De helmen van Steve en zijn companen doen dienst als strooiwagen en na een kwartiertje hebben ze de weg zover ontdooid dat met flink wat mankracht de bus omhoog kan komen.
Of Steve die avond nog thuis is gekomen weet ik niet, wij hebben het hele stuk, via reichenstein om Ton zijn auto op te halen, tot de grote weg van Monschau naar Roetgen met sneeuwkettingen gedaan. Ton, uit luiheid, helemaal zonder maar dat heeft ook een paar keer maar een haartje gescheeld of hij was met de Volvo van de weg of op een tegenligger geschoven.
Eenmaal de kettingen eraf en op de snelweg gaat het weer voorspoedig en om acht uur zijn we op het clubhuis. We kunnen weer een fantastische (R)oerdag bijschrijven.
Die avond zitten we rond 10 uur aan de Hazerug. Hij is heerlijk!
Waterstand: 60 cm internet peilschaal Monschau. 90 cm Hotel Zum Stern, 35 cm Reichenstein
Menno
