was errug gezellig! Goed dat de laatste uurtjes vandaag de zon ging meehelpen want ook ik had het koud.
Ik heb ca 460 foto's die natuurlijk nog even uitgemest moeten worden. Als er nog meer foto's zijn, dan graag a.s.a.p. even naar mij sturen. Ik zal alvast een foto verhaal maken en deze week op de site zetten (moet wel ergens een gaatje kunnen vinden, hoop ik). Andere pennevruchten zijn van harte welkom, wie zwemt, die moet schrijven, toch? IK wacht in spanning...
Gerben bedankt voor een uitstekende instructie ! ER was meer dan genoeg wat ik nog niet wist en wat ik wel wist werd vaak beeldend opnieuw duidelijk gemaakt. Dat is een kunst!
Nyke en Jorn, bedankt voor de organisatie, zoals gewoonlijk weer goed geregeld, met, gelukkig maar weer, een bataviers randje.
En de rest? Ach het zijn Batavieren, dus tja, wat moet je daar nu van zeggen, je moet het ervaren denk ik.
De thuisblijvers? Een mooi wildwater riviertje in Beieren, in de buurt van Garmisch Partenkirchen, maar dan met een "J" ervoor. En nee, het is niet de Joisach, de Jisar en ook niet de Jissbach...
zie de beelden en het verhaal hieronder
groet, Menno
Olifantenstaart ?
Opbossen en proppen, dat gaat veel sneller
erwijl ik boven op de brug stond met het touw in mijn hand om de boot te zekeren, begon ik te twijfelen. Ik had zojuist het verschil geleerd tussen een soort van "dodelijke val bouwen" aan een brug en op een eenvoudige wijze een goede borging aan te brengen. Naast alle andere nieuwe info, was dat eigenlijk al genoeg voor één dag. Maar ja............deze oefening was wel een bijzondere en zeker goed om te doen..........maar zoals de instructeur al aangaf, ook een uitdagende. En voor mij is gewoon omgaan al vaak een gewaagde actie, alhoewel het ook zo is dat "de doorzetter wint" en zo wordt het ook steeds net iets makkelijker.
Dus daar gingen we dan. Cowtail vast aan de boot, welke aan de brug was vastgemaakt en gewoon maar peddelen en in mijn hoofd proberen te focussen op die extra lus, welke ik eerst moest pakken, alvorens te eskimoteren. Het goede nieuws is, dat ik best veel goed deed; ik trok de quick-release los, eskimoteerde en wou net gaan juichen............maar mijn bootje viel weer om. Ik snapte het niet en eskimoteerde weer en bleef voor mijn doen verdomd rustig. Weer boven en weer ging het bootje om. Toen de derde keer naar boven en toen voelde ik weerstand en besefte ik dat de cowtail niet los was. "Zou ik die dan toch niet hebben losgekregen bij de eerste handeling?", dacht ik. Ik ging weer om en besloot om nog eens aan de quick-relaese te trekken. Maar eens de 3de keer onder water verviel ik weer in mijn oude paniekgedrag en het werd de lus van het spatzeil. Achteraf werd me uitgelegd, dat de druk om de cowtail los te maken van mijn zwemvest net te laag was, maar wel weer hoog genoeg, om de achterkant van mijn boot te pakken en mij omver te gooien. Ik heb echt genoten van de oefening en ben blij het te hebben mogen ervaren.
Terence
zwemmer met nekletsel
Hou jij de no-knot even in de gaten?
peddelhaak
