Verslag ochtend: Wederom coachingsessie voor de beginners
Traject: camping t/m slalombaan Sort
Vaarders: Josh, Lucas, Laura, Stephan, John, Hein
De dag begon (voor mij) vroeg met een ochtendsessie met Josh, Lucas en Laura, begeleid door mij Stefan en John, om even lekker in te varen, voordat het grote water er zou zijn. Na wat instructierondjes voor de camping hebben we ons heil gezocht op de slalombaan, waar Lucas en Laura beiden, naast een keertje zwemmen, ook bleken zeer geschikt te kunnen traverseren en keerwatertjes hoppen. Dat smaakt naar meer later deze week ;)
Hein
Verslag middag: Einde slalombaan tot Baro
Instap: Sort onder de Slalombaan (de brug over en dan meteen rechts; 42.407813, 1.130166)
Uitstap: Baro (meteen na het plaatsnaambord ‘Baro’ links de brugover: 42.359927, 1.086224)
Vaarders:
Team 1: Hein, Ineke, Bram, Eva, Jacques, Hester, John
Team 2: Marije, Cees, Stephan, Rien, Patrick, Annelie, Elke, Marjolein
Men zegt altijd, als je iets doet, dan moet je het goed doen. Dat was dus mijn zwempartij vandaag met meerdere slachtoffers, en ingewikkeldheden, maar daarover later meer.
Na de ochtendgroep: gingen Stefan, John en ik door om de logistieke puzzel te completeren. (Een deel van de mensen kwam via de baan met water, een deel met de auto, en wij dus met laag water). Nadat Marije weer haar portie bruin brood, en slalomwater had gehad was iedereen weer blij. Het groepjes kiezen ging geheel op schoolse wijze, met teamcaptains Cees en Hein, die hun teams mochten samenstellen. Dat werd team "laat" en team "leuk". (red; hoewel er in beide teams redelijke gelijkwaardig gespeeld was).
Een deel van het parcours hadden we eerder deze week ook gevaren (zij het met andere mensen), een leuk en vermakelijk stuk om in te varen tot aan Ribera de Montardit. Daarna zaten er wat heftigere passages in die het niveau van de dag behoorlijk opkrikte. De eerste passage (de vork) (red: de rest van de week ‘de schaar’ genoemd), was enigszins lastig te scouten door alle doornen en andere jungle-igheden aan de kant, maar zeker wel te doen, als je het juiste tongetje wist te vinden, een of twee walsjes kon ontwijken, en daarna wat slalomde tussen de stenen. Ineke in onze groep voer vol overtuiging achter Hester aan, en stuiterde met een big smile de passage af. Helaas bij het uitvaren van het eerste keerwater (in het einde van de passage) ging ze (wellicht iets te overmoedig) toch om, maar hervatte zichzelf door midden tussen de stenen na 2 pogingen toch weer overeind te komen.
De laatste noemenswaardige passage was de (Barometer) was ook scoutenswaardig, en hoewel Euros die meestal over links voer, hadden we die ingang gemist, en gingen we stoer met zijn allen over rechts. Zag er heftig uit, omdat er veel wit water spoot, maar als je de juiste stenen wist te ontwijken zat er een mooie schwoeng in, die uiteindelijk alle Batavieren heelhuids door de laatste golf heen stuurde.
Deze dag behoort toe met lof aan Ineke (grote glimlach) en Annelie (grote oogjes), die deze ww III passages met veel bravoure en overtuiging hebben afgevaren, en de hele dag uitmuntend gevaren hebben.
De schaduw van deze dag behoort toe aan Hein en Bram, de vissers van team 1, die het presteerde om voor de laatste passage zelf een mooie zwempartij te veroorzaken.
Hein's versie: ik kwam met mijn speelbootje in een onverwacht frotje, welke mijn achterpuntje stevig omgooide. Na een halfgelukte rolpoging hapte het water weer naar de achterpunt, en bij de 2e poging werd mijn peddel naar beneden gezogen, waardoor rollen onmogelijk was. Lucht op, 1e keer uitstappen op WW in deze boot (kleine kuip), en dus lusje trekken. Daarna rivierwater, beetje zwemmen, een geschikte steen zoeken om op te landen......om dan vervolgens een overactieve vissende Bram achter me aan te hebben, die ineens vastzat achter mij, mijn steen, en nog een steen. Grote oogjes, en nog een los spatzeil :).
Maar daarachter wel een groot keerwater waar we alles behalve mijn boot uit konden vissen. Die lag nog vrolijk op een platte steen. Na wat verwoedde pogingen met een werplijn van Jacques was onze beste optie Eva, die nog boven lag, en de boot een tikkie kon geven. Eva jinxte haar reddingspoging nog door te zeggen dat ze waarschijnlijk omging door die poging, en ja hoor! Na het corrigerende tikje ging Eva inderdaad op haar dak, maar rolde ze soepel weer overeind, en was de reddingsactie compleet. Daarna dus nog even scouten voor de Barometer, en met het onweer op onze hielen was de dag daarna tot een goed einde gebracht.
Bram's versie: eigenlijk wist Hein helemaal niet wat er gebeurde. Zo leer je er dus niks van. Gelukkig kon ik hem achteraf vertellen dat er een frotje was, en dat die ook z'n rolpogingen danig hebben beïnvloed. Lief hè, dat ik daarmee zijn eer redde? Zo erg is het bij de Batavier toch echt niet hoor. We naaien elkaar echt niet 100% van de tijd. Wat natuurlijk wel een drama is, is dat Hein de ALLERBELANGRIJKSTE regel heeft overtreden. Als je dan toch uit je boot stapt, neem dan je peddel mee!
Anyway, een stukje context. Ik was aangewezen als "dat vissen, dat is wel iets voor jou". Met een korte intro: "eerst de persoon, dan de peddel, dan de boot". Blijkbaar is de persoon belangrijk. En de peddel kan je niet zo makkelijk zien. Vandaar.
Goed, Hein ging dus zwemmen. En ik zat er vlakbij. In actie! Woei! Als ware ik een brandweerman met pyromanische eigenschappen sprintte ik af op... eeh... de peddel? Nee! Hein! Hein zwom nog! Redden dus! Eropaf! Oh, Hein zit al op een steen. Oh! STEEN! DIE LIGT STIL! Shit. Daar ging ik recht op af. Laat ik zeggen dat Hein me niet lief vond en als een echte poloër me omduwde. Onder water voelde m'n boot vast, dus uitstappen. Toen hadden we dus twee zwemmers. Van de regen in de drup! Bedankt, Hein! :P
Bram & Hein
Steenphan
